Interview Project Sterke Schouders
Voor het project Sterke Schouders ben ik in 2017 geïnterviewd door Karen Auer namens de Gemeente Rotterdam. Het is een leuk artikel geworden (al zeg ik het zelf)! Het was te vinden op de website van de Gemeente Rotterdam en te lezen op de pagina “Sterke Schouders” met als titel van het interview “De aanpasser : Het leven in Rotterdam is zoveel makkelijker dan in Parijs”
Omdat het interview sinds kort niet meer beschikbaar is op de website van Rotterdam heb ik het toegevoegd aan deze pagina.
PROFESSEUR EN FRANÇAIS DES AFFAIRES
Trainer Zakelijk Frans
Lunchtijd. ‘Wil je een stukje quiche? En misschien een glaasje wijn?’ Van het zangerige accent tot het interieur van haar huis in de groene nieuwbouwwijk Park l6Hoven: alles van en aan Anne Bénédicte Lozé (43) ademt Frankrijk. Ze woonde en werkte in Parijs totdat de liefde haar leven op zijn kop zette. ‘We hebben het een paar jaar volgehouden: in de weekenden met de Thalys om en om naar Rotterdam en Parijs. Ik wilde helemaal niet weg, maar het was uitgesloten dat Daan een baan kon krijgen in Parijs zonder vloeiend Frans te spreken.’
SNEAKERS
Aldus een enkele reis Rotterdam. Anne was vastbesloten zo snel mogelijk te integreren. ‘Ik heb mezelf toen bewust niet aangesloten bij Franse clubjes.’ Ze begon in 2006 vrijwel direct als trainer zakelijk Frans en deed de deeltijd lerarenopleiding, met wat vrijstellingen, in een sneltreinvaart, anderhalf jaar in plaats van de gebruikelijke vier. Als trainer Frans kwam ze bij bedrijven als Zeeman en HEMA over de vloer. Een andere planeet, zo voelde het. ‘Op de eerste afspraak met de CEO van HEMA liep ik drie keer voorbij zijn kantoor, alleen omdat de deur openstond. Toen zag Ik een man in spijkerbroek en sneakers en er hingen kindertekeningen aan de muur ….. ! Dat is in Frankrijk ondenkbaar.’ Wat Anne eerst als ‘bot ervaarde, is ze juist gaan waarderen. ‘Je mening kunnen geven, En vragen kunnen stellen. Dat wordt in Frankrijk als teken van zwakte gezien.’
STRENG
Ja, er zijn momenten dat ze Frankrijk mist, bien sûr. ‘Sowieso mijn familie en vrienden en de tijd die we voor elkaar nemen om bijvoorbeeld samen uitgebreid te eten. Als ik een rotdag heb of als het maar blijft regenen, zeg ik weleens, half voor de grap, tegen mijn dochter Judith (7): We gaan terug, Dan wordt ze boos: ‘Neeee, ik wil niet weg, school is hier veel leuker, in Frankrijk zijn ze zo streng!’.‘ C’est la vie, hoor je Anne denken en in Rotterdam is er genoeg dat de heimwee verzacht, ‘Mijn geluk van de laatste jaren zijn de mooie Franse films in LantarenVenster en Cinerama.’ Ook voor Franse delicatessen hoeft ze Rotterdam niet uit. ‘Alles is hier te koop, tot echt Frans brood aan toe.’
GUNSTIG
Anne prijst tot slot de dynamiek en energie van Rotterdam: ‘Er is zoveel bedrijvigheid en die is makkelijk bereikbaar. Sowieso is het leven hier zoveel makkelijker dan in Parijs. Ik woon in de stad, maar door de rust en het groen heb ik toch een plattelandsgevoel. Ik kan met de fiets naar mijn klanten en de werktijden zijn gunstig. Voor Fransen valt het niet uit te leggen dat je hier banen hebt van vier dagen per week, laat staan drie. Ik snap werkelijk niet dat mensen hier gestrest zijn.’
